Perfectionisten heb je in elk koor. En aan de ene kant is het erg goed dat die mensen juist in jouw koor zitten. Ze zorgen ervoor dat er niet zomaar genoegen wordt genomen met elk resultaat. Ze zijn meestal de brandstof waarop de kwaliteitsraket zich voortstuwt de ruimte in. Jammer genoeg werkt dit vooral goed in een repetitie.
Tijdens optredens kan het zo zijn dat deze mensen een heel koor mee kunnen nemen de afgrond in als er iets misgaat. In de pauze wordt er gereflecteerd en worden er items genoemd met dingen die niet goed gingen. Een tweede persoon hoort dat en kan onzeker worden, etc.
Dit is natuurlijk het laatste wat jij als dirigent wilt dat gebeurt. De tweede helft van het optreden heb je opeens een onzeker koor op de bühne staan. Maar hoe kun je hier nu op een positieve manier op inspringen?
The Real Group uit Zweden heeft hiervoor een regel die binnen hun groep geldt. Ze noemen het de ‘20 minuten-regel‘. Dit houdt in dat tot 20 minuten ná een optreden (dus ook in de pauze) er geen negatieve dingen gezegd mogen worden met betrekking op het optreden. De gedachte hierachter is dat na deze 20 minuten van ‘afkoelen’ de meeste foutjes en vergissingen allang gerelativeerd zijn en niet meer zo zwaar wegen. Je kunt het wat meer in een breder perspectief bekijken.
Heb jij deze ervaring ook? Heb jij ook eenzelfde soort regel? Ik hoor graag van je wat jij doet om je zangers scherp te houden in optreedsituaties!
