Vrijwel elke zangpedagoog, dirigent en koorregisseur weet dat het vrij en onbelemmerd zingen en bewegen niet altijd even gemakkelijk is voor een koorlid. Zelfs een ‘reguliere’ fysieke en psychische gesteldheid kan ongewild voor onwenselijke beperkingen zorgen.
Om deze lastige situatie ’te lijf te gaan’, bedenk ik soms oefeningen voor het inzingen die niet alleen spannend en vermakelijk zijn, maar er ook aan bij kunnen dragen om een zanger zich wat gemakkelijker te laten voelen met de stem en het lijf.
Ik stel het koor in een halve kring op rond de piano en kies een liedje waarvan iedereen de melodie wel kent, bijvoorbeeld ‘Love Me Tender’. Ik vertel ze kort over de begrippen ‘stemacteur’ en ‘stemacteren’, dus een man of een vrouw die in tekenfilms en commercials de stem of de voice-over doet. Ik leg uit dat een stemacteur alleen met de klank van de stem een of meerdere emoties herkenbaar en eenduidig moet ‘neerzetten’ (denk aan de films van Disney).
Nu ga ik het koor vragen om ‘Love Me Tender’ ook te zingen als een stemacteur. De zangers kunnen zelf met emoties komen en deze eventueel ook voordoen. Ze hoeven daarbij eerst alleen maar aan een bepaalde emotie te denken, want op de een of de andere manier volgt de stem de gedachten automatisch!
Ik begin zelf vaak met een eenvoudige: een oud wijf dat jaloers is. Dan bijvoorbeeld een klein kind. Zo zijn er talrijke stemkleuren te bedenken. Bijna altijd wordt dit echt feestelijk, vooral als de emotie het tegendeel is van de sfeer die de tekst oorspronkelijk oproept. Door deze zekere luchthartigheid lijkt het erop dat de zangers zichzelf even kwijt zijn en daardoor wat losser gaan zingen.
Een andere manier om bij het inzingen individuele zangers wat vrijer te maken is elk lid om de beurt een stap naar voren te laten doen en dan zijn of haar eigen naam te laten zingen. Dit kan eng zijn en de leden die het perse niet willen, hoeven het ook niet te doen. De durfals zingen hun naam, gewoon op een eenvoudig melodisch patroontje. Het koor imiteert deze naam daarna.
De zanger doet het twee keer: eerst een keer bescheiden, met een zachte imitatie van het koor en daarna luid als in een opera, ook gevolgd door een echo van het koor op forse toon. De koorleden die niet zo gewend zijn om snel een melodietje te bedenken, mag ook zijn of haar naam ‘opzeggen’. Het koor zal in alles exact moeten imiteren, dus ook in een ‘opzegging’. Als dit de eerste keer gelukt is, dan vraag ik de week daarna of ze iets ongebruikelijks met de letters en lettergrepen van hun naam willen doen. Bijvoorbeeld het overdreven accentueren van de ‘rt’ in ‘Huibert’
Zelf gebruik ik de meest ritmische naam daarna nog voor een ondergrond voor een ‘bodypercussion’-oefening. Ik kan u hier dan ook breed glimlachend mededelen dat bij een van mijn koren dit inmiddels geresulteerd heeft in een a capella-versie van ‘Something Inside So Strong’, mét klap/stamp/geritsel-begeleiding en ook nog ’s een choreografietje…
0 comments