Doordrenkt

Ik kom van oorsprong uit de orkestenwereld. En wel de HaFaBra-wereld.

Elke donderdagavond ging ik vanaf ongeveer mijn 14e met mijn vader mee naar het orkest. Hij dirigeerde en ik speelde er trompet.

Later ook op vrijdagavond. Ook een orkest, maar met een andere dirigent.

Er waren duidelijke verschillen te zien in het dirigeerwerk op de beide avonden. De een had een heel expressieve manier van dirigeren. Heel uitbundig en menig handoekje ging aan het einde van zo’n avond doordrenkt mee terug naar huis.

De ander was wat rustiger en minder expressief. Ook hier kwam er een handdoekje aan te pas. Ik weet niet zeker meer of die net zo doordrenkt was als in het eerste geval.

Het verschil in het dirigeren zat ‘m dus in het gebruik van de energie en de mate van beweging. Soms was het niet heel duidelijk wat ze van me wilden. Dit kwam door al die overbodige bewegingen.

…werd er weer afgetikt: ‘Nee, gelijk inzetten!’

Tja, dat wilde ik wel, maar ja…

De overeenkomst was bij beiden dat ze meer bewegingen maakten dan ze nodig hadden om iets aan te geven. Dit betekende ook direct dat de communicatie de boodschap vertroebelde.

Niet samen zijn is dan het resultaat.

Jaren later ben ik in het koorwereldje verzeilt geraakt en heb het voorbeeld van deze twee dirigenten in mijn achterhoofd gehouden. Ik heb geleerd te minimaliseren.

Op de Basiscursus Dirigeren van de Dirigentenacademie leer je ook die overbodige ballast kwijt te raken; scherper en duidelijker te communiceren met je lijf en gebaren door minder te doen.

Ook is er ruimte om te experimenteren en ter plekke feedback te krijgen op je dirigeren. In een fijne en prettige sfeer met een topdocent!

Wil je nog meedoen met zo’n cursusdag? Kijk dan even op de cursuspagina door hier te klikken.