Vorige week liep ik in de Twijnstraat langs een poster die mijn aandacht trok. Dan loop je er langs en word je gestopt door ‘iets’ dat je doet stoppen en terugkeren op je schreden. ‘The armed man’ was de titel van het muziekstuk dat werd aangekondigt. Componist: K. Jenkins.
Ik dacht meteen aan Guillaume Dufay en de mis L’homme armé, waarin het indertijd populaire liedje (de gewapende man dus) van een kerkelijke tekst is voorzien.
Thuisgekomen ging ik meteen YouTuben om het te verifieren, en ja het aangekondigde muziekstuk blijkt in 1999 door Karl Jenkins te zijn gemaakt als een oproep voor vrede. De componist (uit Wales) herinnerde ik me nog van het stuk Adiemus, wat me destijds (1995) trof als een curieuze mengeling van klassiek, folklore, populair en kitsch.
Kitsch Of Kunst?
Ik vind dat intrigerend: wat is dat? Kitsch of Kunst. Wat is het verschil? Wanneer wordt het ’t één of ’t ander? Zoals het onderscheid tussen lectuur en literatuur. Of bij een schilderij: wanneer is het ontroerend mooi en wanneer beroerd lelijk?
Je bent uiteindelijk aangewezen op je eigen innerlijke sensitiviteit, nietwaar? Hetzelfde had ik vanochtend toen ik luisterde naar enkele pianomuziekjes van Ludovico Einaudi. Populair bij sommigen, zelfs bij velen. Een Italiaanse componist die pianostukken speelt voor volle zalen in heel Europa. Of de recente controverse rond het koningslied dat John Ewbank schreef. Wie zal het zeggen?
Hoge En Lage Kunst
Er is altijd hoge en lage kunst geweest. En er zijn altijd snobs geweest die hun gepoederde neus ophaalden voor volks vermaak. Maar er zijn ook de Bachs en Rembrandts en Michelangelo’s geweest. En de Vader Abrahams, Andy Warhols of Bruno Amadio’s (van het huilende jongetje). Soms is het zonneklaar dat iets nep is, gemaakt, met effectbejag, commercieel, berekenend, goedkoop, hypocriet, sentimenteel, of gekunsteld. Soms is het duidelijk dat een kunstwerk integer is, oprecht, sensitief, schoon, helder, origineel, of puur.
Authenticiteit
Het onderscheid zit ‘m, denk ik, in de mate van authenticiteit die de ‘schepper’ van het kunstwerk bezielde tijdens het scheppingsproces. Niet dat er iets mis is met kitsch. Alleen als je het verkoopt als kunst is er iets mis: het label klopt niet. Maar mijns inziens is het wel belangrijk om onderscheid te maken tussen een plastic roos en een echte. Enfin, iets om over na te denken en je gevoeligheid over te ontwikkelen. Denk ik….
0 comments